کلمات وجودیه حملیهکلمات وجودیه حملیه، به‌معنای کلمات دالّ بر زمان حکم و نسبت ایجابی یا سلبی، در قضیه حملیه است. ۱ - توضیح اصطلاحرابطه بر دو قسم است: رابطه زمانی و رابطه غیرزمانی. مراد از رابطه زمانی لفظی است که بر اسناد محمول به موضوع در زمان معیّن دلالت می‌کند، یعنی علاوه بر نسبت حکمیه، بر زمان تحقق آن نسبت نیز دلالت می‌کند. رابطه زمانی به "کلمات وجودیه حملیه" و "کلمات وجودیه شرطیه" تقسیم می‌شود. کلمات وجودیه حملیه قسمی از رابطه زمانی در قضایای حملیه هستند که علاوه بر حکم و نسبت ایجابی یا سلبی، بر زمان حکم نیز دلالت می‌کنند؛ مانند: «بود»، «نبود»، «هست»، «نیست»، «کان» و «یکون» در مثال‌های: «مالک اشتر شجاع بود»، «ابوذر دروغگو نبود»، «زید خائن است»، «خالد خائن نیست»، «کان المؤمن معلّماً» و «زید یکون کاتباً». [۲]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۷-۴۰.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق). • ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «کلمات وجودیه حملیه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۳. |